Blog Hendrik-Jan van Arenthals: Onmacht

Dan ineens schiet taal tekort, zijn er geen woorden en lijkt er geen zin te zijn.

Zinloos geweld.

Dan ben je sprakeloos en is er een gevoel van onmacht. De realiteit van onze samenleving komt ongenadig en keihard binnen. Dat raakt diep, treft een gemeenschap zoals een school in het hart.

‘Scholen zijn een afspiegeling van de samenleving’, zeggen we.

Het onderwijs staat midden in een samenleving die lijkt te verharden, in taal en in daden; waarin egocentrisme en opportunisme het steeds meer lijken te winnen van echt naar elkaar omzien en gemeenschapszin. Een samenleving waarin luide emoties meer doorklinken dan leiderschap.

Bij deze klimaatverandering, in de soms woeste golven die op onze leerlingen en studenten afkomen, willen scholen meer dan ooit veilige havens zijn.

We willen samen leren, samen werken, onze jongeren vormen en ze helpen het beste uit zichzelf, uit elkaar en uit de wereld om hen heen te halen. Het zorgen voor een ‘veilig pedagogisch leer- en leefklimaat’ is belangrijker dan ooit. Sociale veiligheid, kunnen zijn wie je bent: we mogen het nooit voor lief nemen, moeten er samen dag-in-dag-uit keihard aan blijven werken.

Betekenis geven aan onze samenleving, een echt waardevolle toekomst geven aan onze kinderen, kunnen we alleen samen. Ouders, een leefgemeenschap, overheden, handhaving, organisaties rond zorg en begeleiding zijn daarbij, samen met de scholen, onmisbaar.

Het zorgen voor meer kansengelijkheid voor jongeren is cruciaal voor onze maatschappij. De hulp en begeleiding voor jongeren die meer steun in de rug nodig hebben, is iets waarop je niet zou moeten bezuinigen.

Na een moment van sprakeloosheid, zoekt iedereen naar woorden. Mensen vangen elkaar op, studenten en collega’s; bieden een luisterend oor, troost en waar nodig deskundige begeleiding.

Tegenover zinloos geweld, helpen we elkaar samen verder te gaan. We kunnen betekenis geven, binnen onze mogelijkheden en in samenwerking met anderen veiligheid bieden, we kunnen positief van invloed zijn.

De school laat zien in de spiegel van de samenleving te kijken, maar tegelijk een echte gemeenschap te zijn.

Alleen samen komen we de onmacht voorbij.