Blog Hendrik-Jan van Arenthals: Brommer
Bij ons op school reden ze op brommers door de school. Dat was het verhaal in de stad. Jaren geleden hadden twee leerlingen motorvoertuigentechniek in de afdeling aan hun machientjes gesleuteld. En aan het einde van de dag waren ze door de doodstille gangen rijdend naar buiten gegaan. Dit werd het beeld waar de Zwolse IVBO-school, waar ik teamleider was, mee werd neergezet. Jarenlang werd er door een sombere bril naar gekeken. Een goed imago komt te voet en vertrekt op de brommer.
In Vlissingen werd de VMBO-locatie waar ik directeur werd ‘de zwarte poort’ genoemd. Officieel heette ze tot zeer onlangs ‘gebouw b’. En zo werd het ook vaak door mijn mensen gevoeld: het ‘b-scenario’. Wanneer het echt niet anders kan, het beroepsonderwijs… De collega’s waren gevoelig voor hoe de PZC schreef, voor de verhalen bij de Albert Heijn en het hek van de basisschool en bijvoorbeeld ook voor hoe vaak de directie ‘in B kwam’.
Onlangs moest ik hier weer aan denken. Iedere school heeft misschien wel zo’n locatie met deze gevoeligheid, die zich een ‘b-locatie’ voelt, waar ‘niets aan wordt gedaan’ of een verdieping ‘waar niemand komt.’ Het is een beetje Zeeuws. We maken onszelf zo gemakkelijk ‘klein’, of we accepteren dat men ons zo ziet. Soms zou je denken dat de stoere, worstelende leeuw beter vervangen kan worden door Calimero. De kop boven het zilte maaiveld wordt al snel met de zeis van het ‘doe maar gewoon’ verwijderd. Zeeuwen schieten door in hun eigen nuchterheid.
Wanneer ik in Terneuzen, Goes, Vlissingen of Middelburg door onze locaties loop, ben ik geregeld trots op wat daar gebeurt. Onlangs was ik in Zierikzee. Binnenkort hoop ik voor het eerst naar Breda te gaan. Wat wordt er dag in, dag uit ongelooflijk veel goed werk verzet voor onze studenten, door alle collega’s in de klas en daar buiten. Natuurlijk zijn er ook de nodige aandachtspunten, op iedere verdieping van iedere locatie. Soms laat het imago, voor een deel onterecht, te wensen over. Niet zelden is dat zo op die plaatsen binnen Scalda, waar de studenten de meeste aandacht en energie vragen, waar keihard wordt gewerkt, met hart en ziel voor iedere jongere. Laten we onze kop boven het Zeeuwse maaiveld uitsteken, zonder de eierdop van Calimero, niet in het zand van de struisvogel, maar zelfbewust.